چشم امید

عید زیباى برائت از عدو دارد ربیع

عید میلاد دو دلدار نکو دارد ربیع

موسم سرمستى دلهاى شیدا آمده

مصطفى با حضرت صادق به دنیا آمده . . .

ولادت حضرت محمد (ص) و امام صادق (ع) بر شما مبارک

مـــــژده ای دل کــه مـهــیــن آیـت یــزدان آمــد

مــشــعــل راه هـدا خـتــم رســـولان آمـد

تـا زنـــده پـــرچـــم تــوحـیــد بـهـر بـــام و دری

بـهـر نــابـودی اصــنـــام شــتــابـان آمــد

مـسـلـمـیـن را بـده از قـول خــــداونـــد نــویـــد

اشــرف خـلـق جـهـان نـیـر تــابـــان آمـد

هفته وحدت مبارک

وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِیعاً و لاتَفَرَّقُوا

همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید

آل عمران ، آیه ۱۰۳ .

پیامبرصلی الله علیه وآله :

أیُّهَا النّاسُ! عَلَیکُم بِالجَماعَةِ و إیّاکُم و الفُرقَةَ

ای مردم! بر شما باد به جماعت و بپرهیزید از جدایی

میزان الحکمه ، ح ۲۴۳۴ .

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید

بر آل علی این همه عصیان مکنید

گر لاله نریزید به تابوت حسن

شرمی ز رسول، تیر باران نکنید

شهادت کریم آل طاها تسلیت باد

رحلت رحمۀ للعالمین آمده

ناله از قلب جبریل امین آمده

از ملایک همه آید این زمزمه

السلام علیک، یا رسول الله

رحلت نبی رحمت تسلیت باد

بنویس که هرچه نامه دادم نرسید 

بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته بعد 

این جمعه که هرچه ایستادم نرسید . . .

اللهم عجل لولیک الفرج

تجلی شخصیت حضرت زینب( سلام الله علیها)

در دوران اسارت

از جمله ویژگیهای حضرت زینب (س)

که جزء القاب ایشان نیز می باشد نائبه الحسین است.

این ویژگی نائب برادر بودن

خصوصیت و ویژگی منحصر و مخصوص ایشان می باشد.

زینب (س) در انجام رسالتی که بر عهده اش بود کوتاهی نکرد

و هرچه در توان داشت در راه زنده نگهداشتن قیام و نهضت برادر خود بکار برد.

زینب (س) و سرپرستى کاروان کربلا 

 در ماجراى غم انگیز کربلا،

آقا ابا عبدالله الحسین (ع) وظیفه حفظ و مراقبت از

زنان و کودکان و پرستارى از بیماران را به خواهرش زینب کبرى(س) سپرده بود،

چرا که خوب مى دانست

زمانى که تازیانه دشمن فرود مى آید،

وقتى که کف پاى اطفال یتیم تاول مى زند

یا آنگاه که فرزند دلبند امام از فرط ضعف و گرسنگى از مرکبش مى افتد

و وقتى که آن ملعون خواستار کنیزى یادگار امام مى شود،

در تمامى این موارد فقط زینب(س) است

که مى تواند پناهگاه و تکیه گاهشان باشد.

آرى، او که مصائب روز عاشورا چون باران بر سرش مى بارد

و مشکلات چون توفان او را در برمى گیرد

و داغ هاى پى درپى آزارش مى دهد،

حتى لحظه اى از وظیفه اش نسبت

به «پرستارى و مراقبت» از کاروان اسرا و از امام سجاد(ع) کوتاهى نمى کند.

جمعى زن و کودک که داغدار، گرسنه و تنشه و بى پناه هستند،

شدیداً به یک سرپرست نیازمندند

و آن فرد کسى جز دختر آزاده زهرا(س) نیست.

عصر عاشورا،

اگر چشم دل باز کنیم،

خواهیم دید که یک خانم مضطرب و حیران در کنار خیمه اى آتش گرفته

بر سر و سینه مى زند و ناله مى کند

و

مى گوید: خدایا چه کنم؟ بیمارم در میان خیمه در حال سوختن است.

خواهیم دید که او اشک چشم کودکان را پاک کرده

و آتش دامنشان را خاموش مى کند.

براى این که تازیانه دشمن بدن ضعیف و لاغر کودکى را نیازارد،

خود را سپر او قرار مى دهد

و خاطره تازیانه هاى دشمن بر بدن عزیز مادرش زهرا را زنده مى کند.

دستور حرکت صادر شده

و کاروان بدون کاروان سالار را به اسیرى مى برند.

کاروان اسیران درخواست مى کنند

که جهت وداع، از کنار قتلگاه عبور داده شوند.

همین که زنان داغدار و کودکان عزادار به قتلگاه مى رسند،

با منظره دلخراشى مواجه مى شوند

: لاله هاى گلستان محمدى پرپرى که درآغوش مى کشند.

در این میان امام على بن الحسین(ع) وضع خاصى دارد.

او بیمار است و علاوه بر آن پاهاى مبارک

و دستان مطهرش را بسته اند. ا

و فقط از بالاى مرکب به گلزار خزان دیده مى نگرد

و اشک مى ریزد.

بوى خون، منظره غیرقابل باور قتلگاه

و اجساد افتاده در آن،

به امام حالت عجیبى داده است.

بدن هاى پاک و قطعه قطعه پدر،

برادر، عمو و عموزاده

و دیگران، تاب و توان از او برده است.

زینب (س) ؛ پیام رسانى و افشاگرى 

پیام رسانى و افشاگرى

از اهداف اصلى نهضت عاشورا بوده است

که بر این مطلب شواهد و قرائن عدیده اى وجود دارد،

 پاسخ امام حسین(ع) به اطرافیان مبنى بر این که:

«ان الله شاء ان یراهن سبایا»

دلیل بر آن است که خداوند بدینوسیله مى خواسته نهضت عاشورا زنده بماند.

زینب(س) و همراهان،

تعمداً در مقابل مردم اقدام به سخنرانى، سوگوارى و مرثیه خوانى مى کردند

تا عواطف آنها تحریک شود

و با برشمردن آنچه بر آنان و مردانشان گذشته،

مردم را علیه طاغوت بشورانند.

از این رو اسیران اهل بیت و در رأس آنان زینب(س) دختر على(ع)،

با طرح و نقشه قبلى، از هر فرصتى براى تحقق این هدف مقدس استفاده مى کردند.

سر نى در نینوا مى ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا مى ماند اگر زینب نبود

التماس دعا/

زیارت شش گوشه ان شاالله

به یکتایی قسم ، یکتا ست عباس

امیر کشور دلها ست عباس

اگر چه زاده ام البنین است  

  و لیکن مادرش زهرا است عباس

"السلام علیک یا ابالفضل العباس"

            ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا

     بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا

             سـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگی عـجـیـبـش

     بـه بـوی سیـب زمـینِ غـم و حـسین غریـبش

              سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی

     به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی

              سـلام من بــه مـحـرم  بـه کـربـلا و جـلالــش

   به لحظه های پـرازحزن غرق درد و ملامش

             سـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زیـنـب

    بـه بــی نـهــایــت داغ  دل شـکــستــه زیـنـب

             سلام من به محرم به دست ومشک ابوالفضل

     بـه نـا امیـدی سقـا بـه سـوز اشـک ابوالفضل

               سـلام مـن بـه مـحـرم بـه قــد و قـا مـت اکـبـر

       بـه کـام خـشک اذان گـوی زیـر نـیزه و خنجر

              سلام من به محرم به دسـت و بـا زوی قـاسم

      به شوق شهد شهادت حنـای گـیـسـوی قـاسم

                 سـلام مـن بـه مـحـرم بـه گـاهـواره ی اصـغـر

       به اشک خجلت شاه و گـلـوی پـاره ی اصـغـر

                  سـلام مـن بـه مـحـرم به اضـطـراب سـکـیـنـه

      بـه آن مـلـیـکـه، کـه رویش ندیده چشم مدینه

                     سـلام مـن بـه مـحـرم بـه عـا شـقـی زهـیـرش

       بـه بـاز گـشـتـن حُر و عروج خـتـم به خیرش

                    سلام من بـه محرم  بـه مسـلـم و به حـبـیـبش

      به رو سپیدی جوُن و به بوی عطر عجیـبـش

                  سلام من بـه محرم  بـه زنگ مـحـمـل زیـنـب

      بــه پـاره، پـاره تــن بــی سـر مـقـابـل زیـنـب

                 سلام من به محـرم  به شـور و حـال عیـانـش

     سلام من به حسـیـن و به اشک سینه زنـانش

چه کوتاه است فاصله ظهر غدیر تا ظهر عاشورا

فاصله بالا رفتن دست علی، تا سر حسین (علیهما سلام)

آقا"تقصیر"شما نیست...

که"تصویر"شما نیست!

من آیینه پرشده

از گرد و غبارم...!