چشم امید

مختصری از زنگی امام سجاد(ع)

امام سجّاد(عليه السلام)

حضرت علی بن الحسين ، ملقّب به سجّاد و زين العابدين، روز پنجم شعبان سال 38 هجرى يا 15 جمادى الاولى همان سال، در مدينه ديده به جهان گشود .

مادر مكرّمه آن حضرت بنا بر منابع تاريخ اسلامى، غزاله از مردم سند يا سجستان كه به سلافه يا سلامه نيز مشهور است، ميباشد.
ولى بعضى از منابع ديگر نام او را شهربانويه، شاه زنان ، شهرناز، جهان بانويه و خوله، ياد كرده اند.

امام سجّاد(عليه السلام) در بدترين زمان از زمان هايى كه بر دوران رهبرى اهل بيت گذشت مي زيست، چه، او با آغاز اوج انحرافى، معاصر بود

كه پس از وفات رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) روى داد.
امام(عليه السلام) با همه محنتها و بلاها كه در روزگار جدّ بزرگوارش اميرالمؤمنين(عليه السلام) آغاز گرديده بود همزمان بود.
او سه سال پيش از شهادت امام على(عليه السلام)متولّد گرديد، وقتى ديده به جهان گشود، جدّش اميرمؤمنان(عليه السلام)در خطِّ جهادِ جنگِ جمل، غرق گرفتارى بود

و از آن پس با پدرش امام حسين(عليه السلام) در محنت و گرفتاريهاى فراوان او شريك بود.

او همه اين رنج ها را طى كرد و خود به طور مستقل روياروى گرفتاريها قرار گرفت.

محنت و رنج او وقتى بالا گرفت كه لشكريان يزيد در مدينه وارد مسجد رسول اللّه شدند و اسب هاى خويش را در مسجد بستند،

يعنى همان جايى كه انتظار آن مي رفت مكتب رسالت و افكار مكتبى در آنجا انتشار يابد، امّا برعكس، آن مكان مقدّس در عهد آن امام تقوا و فضيلت، به دست سپاه منحرف بني اميّه افتاد

و آنان ضمن تجاوز به نواميس مردم مدينه و كشتار فراوان، بي پروايى را از حدّ گذراندند و حرمت مدفن مقدّس رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)و مسجدش را هتك نمودند.
امام سجّاد(عليه السلام) براى پيش راندن مسلمانان به سوى نفرت از بنی اميّه و افزودن مبارزه جويى با آنان، تلاش هاى مؤثّرى نمود.
و هر گاه فرصتى به دست مي آمد، مردم را بر ضدّ امويان تحريك می كرد.
و با احتياط، برنامه حاكمان منحرف را تحت نظر قرار می داد.
امام(عليه السلام) براى آگاهى مردم، اسلوب دعا را به كار برد، به طورى كه دعاهاى آن حضرت، رويدادهاى عصر او را تفسير می كند.
صحيفه سجّاديّه كه به زبور آل محمّد مشهور است، اثر بي نظيرى است كه در جهان اسلام، جز قرآن كريم و نهج البلاغه،

كتابى به اين عظمت و ارزش، پديد نيامده كه پيوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد.
از ديگر آثار ارزنده به جا مانده از امام سجّاد(عليه السلام)، مجموعه اى تربيتى و اخلاقى است

به نام رساله حقوق كه امام(عليه السلام) در آن وظايف گوناگون انسان را در برابر خدا و خود و ديگران، با بيانى شيوا و گويا بيان كرده است.

مجموعه حقوقى كه در اين رساله ذكر شده جمعاً 51 حقّ ميباشد.

از سنت های ارزنده آن حضرت که به ما رسیده  صدقه دادن است ، مخصوصا صدقه وانفاق پنهانی نقل است

قریب به چهار صد خانوار تحت حمایت آن حضرت زندگی می کردند و خیلی از آن افراد نمی دانستند که از چه محلی تامین می شوند

تا بعد از شهادت آن بزرگوار متوجه شدند آن کمک ها از طرف ایشان بوده . وقتی از ایشان سوال میشد چرا مخفیانه انفاق می کنید ، می فرمود

" چون صدقه قبل از آن که به فقیر برسد به دست خدا می رسد " . تقوا و خدا ترسی او زبان زد خاص وعام بود به حدی که زهری دانشمند معاصر آنحضرت می گوید

در میان بنی هاشم شخصی برتر از او ندیدم وامام باقر(ع) می فرماید پدرم علی بن الحسین (ع) در یک روز هزار رکعت نماز می گذارد

روایت شده هنگام وضو رنگ رخسار مبارکش زرد می شد وقتی از حضرت سوال می کردند چرا این حالت بر شما عارض می شود می فرمودند

" آیا میدانید در پیشگاه چه کسی می خواهم بایستم .

سرانجام آن حضرت چهل سال بعد از قضیه جانگداز کربلا که همراه بود با گریه برای شهدای کربلا

و صبر بر مصیبتشان  در روز 12 و يا 25 محرّم سال 95 هجرى، درمدينه، به دسيسه هشام بن عبدالملك، مسموم گرديد

و در 56 سالگى به شهادت رسيد. ومزار شريف آن حضرت در مدينه در قبرستان بقيع میباشد.

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین ع

 لبیک یاحسین یعنی ارادات واخلاص

لبیک یاحسین یعنی هیهات منه الذله

لبیک یاحسین یعنی ادامه خط سرخ و خونین امامت

لبیک یاحسین یعنی ما اهل کوفه نیستیم

لبیک یاحسین یعنی ما نخواهیم گذاشت عاشورا تکرار شود

لبیک یاحسین یعنی سرسپردگی به ولایت ونوکری اهل بیت

" لبیک یاحسین یعنی لبیک یا خامنه ای "

با تو شروع میشـــوم ای ابتدای من        ای جلوه خدایی بی انتــــهای مـــن

   پایان راه تو به خدا ختم میــشـــــود         از راه کرب بلاست مسیر خدای من

دل مرنجــان ای غلـــــام اهل بیت

چونکــــه آمــــد بـوی نام اهل بیت

بوی روزی تا غـــروب عاشق شدن

روز عــــاشـــورا به دام اهـــل بیت

بوی مــــاهی کــــامده نور دو عین

روز ذبحـــش با تمــــام اهـــل بیت

از صــــدا وبـــرق شمشیر حسین ع

دست حـق است در نیام اهل بیت

ماه ذبـــح اعظـــم سلطــــان دیـن

بوی اشـــهــــد در کلـــام اهل بیت

مــــاه حرّیت وحــــر گشتـــن شده

با نـــــوای لــــام وکــــام اهـل بیت

روز محشــر باز هــم در پیشروست

مرغ اشـــهـــد روی بـــام اهل بیت

رستـــگــــاری تو تنهـــــا ایــــن بود

یک جوابت با سلـــــــام اهـــل بیت

چشــــــم بر روز موعــــود خداست

روز خــــــوب انتقـــــام اهـــــل بیت

التماس دعا

فارغ از هر دو جهانم به گل روى على(ع)

از خم دوست جوانم به خم موى على(ع)

طى كنم عرصه ملك و ملكوت از پى دوست‏

ياد آرم به خرابات چو ابروى على(ع)

عید غدیر خم  بر همگان  مبارک

از روز ازل به کائنات شور علی بود

بر روی زمین به کائنات نور علی بود

تنها هدف خلقت آدم به دو صورت

چشمان علی بود و علی بود و علی بود

عمری است که دم به دم علی می گویم

در حال نشاط و غم، علی می گویم

یک عمر علی گفتم و ان شاالله

تا آخر عمر هم، علی می گویم

امروز به هرکوچه اذان باید گفت

در وصف علی ز آسمان باید گفت

چون عید امیر مومنین است

تبریک به صاحب الزمان باید گفت

آغاز، علی بود و علی حُسن ختام

او اول و آخر است به دین اسلام

در عید غدیر خم فرستد صلوات

هر کس که او را علی ولی گشت و امام

موسم عید آمد و دل ها پر از شوق و شعف

از برای عاشقان، عشق علی باشد هدف

بشتابید ای عزیزان گر محب حیدرید

بهر بیعت با امیرالمومنین سوی نجف